Als geboren en getogen Apeldoorner wist ik het natuurlijk al lang: mijn woonomgeving is groen en rijk voorzien van de meest prachtige, Veluwse bomen. Als je hier woont wordt het iets vanzelfsprekends. Soms misschien wel té. Je raakt eraan gewend, zoals je het gewoon vindt dat er schoon drinkwater uit de kraan stroomt. Niet iets om hoog van de toren mee te blazen.

Maar in het afgelopen voorjaar werd mij een spiegel voorgehouden. Apeldoorn is uitgeroepen tot Europese bomenstad van het jaar. Blijkbaar hebben we in de ogen van anderen, een deskundige vakjury, iets bijzonders te bieden. Daar ben ik als wethouder groen natuurlijk reuzetrots op. Zo’n titel krijg je niet zomaar.

Boombunkers 
Ik heb begrepen dat onze boombunkers de doorslag hebben gegeven. Waarschijnlijk weten veel bewoners niet dat er in de stad zoveel ondergronds geïnvesteerd wordt voor de bomen. De bomen groeien hier toch vanzelf? Maar om een Veluws bos op het Stationsplein te krijgen, is toch echt een investering van enkele tonnen nodig geweest. Gelukkig is het hier geen punt van discussie dat een investering aan de wortel beter loont dan het reageren op symptomen.

Investeren in kwaliteit
Dat geldt ook voor de manier waarop wij als college van burgemeester en wethouders met de stad en de dorpen om willen gaan: investeren in kwaliteit en zorgen dat iedereen meedoet. Met een leefomgeving die op de toekomst is voorbereid, waarin de natuur in alles terugkomt en met een sociaal klimaat waar iedereen meetelt. Door onze groene traditie weten we in Apeldoorn dat dit groen een antwoord kan zijn op veel stedelijke vraagstukken. Denk bijvoorbeeld aan de koelte die de bomen ons in de afgelopen zomer gaven tijdens de extreme en lange periode van hitte. En aan de vele groene routes en avontuurlijke speelplekken die ouders en kinderen uitnodigen om in beweging te komen. De 40 kilometer beken en sprengen met hun begroeide oevers en biodiversiteit helpen ons om het overschot aan water op te vangen.

‘Apeldoorn, waar de bomen de skyline bepalen’
Maar het vele groen geeft ook identiteit aan onze leefomgeving. Die omgeving duiden we in Apeldoorn aan als ons toplandschap met het groen als het natuurlijke kapitaal. Niet voor niets begint ons bestuursakkoord met de titel ‘Apeldoorn, waar de bomen de skyline bepalen’. Dat alles komt mij als wethouder groen niet slecht uit. Want binnenkort ligt er een ambitieus groenplan voor aan de gemeenteraad, waarin wij stevig inzetten op verbetering van het bestaande en het nieuwe groene landschap. En waarin de rijke biodiversiteit in en rond Apeldoorn nieuwe impulsen krijgt. En zo heeft de spiegel van de ‘Europese bomenstad van het jaar’ mij even bewust gemaakt dat een groene stad zijn niet zo vanzelfsprekend is als het lijkt. Het vraagt visie, continuïteit, vakmanschap en lef om te investeren. Uiteraard krijgt de stad daar dan veel voor terug. Groen schijnt gelukkig te maken. Wij Apeldoorners zijn een gelukkig volkje. Ik gun alle Nederlanders mee te delen in dat groene geluk.

Bron: De vitale Groene Stad

Misschien vind je dit ook interessant