Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar ik heb het gevoel dat de wereld steeds harder draait. Vroeger kon ik nog iets laten rusten en er een paar dagen later nog op terugkomen. Tegenwoordig verwacht iedereen meteen antwoord.
We werken allemaal fulltime. En dan bedoel ik écht fulltime als in 24-7, dag-en-nacht. Niets kan wachten, nadenken kost al teveel tijd en voor je het weet ben je te laat.
Als ik even naar een collega in een andere kamer loop, staan er bij terugkomst weer acht nieuwe ongelezen emails in mijn inbox. Iedere dag ontvang ik een waaier aan nieuwe uitnodigingen voor haringpartijen, dineetjes en zakelijke bijeenkomsten. Oninteressant, maar wegblijven kan ook niet want dan mis ik misschien iets belangrijks of loop ik dat contact niet tegen het lijf. Er zijn van die dagen dat ik al moe word als ik alleen al naar de kaft van mijn agenda kijk. Iedere dag ‘ren-je-rot’ van kantoor naar de slager, de groenteboer en de supermarkt. Recepten bekijk ik allang niet meer met de gedachte of het lekker is, maar vooral of ik het binnen 20 minuten op tafel krijg.
En dan ligt een burn out op de loer. Ik heb heel wat mensen in mijn omgeving zien omvallen omdat ze de energieboog zo lang strakgespannen hadden, dat hij knapte. En geloof me, het overkomt de besten.
En als het gebeurt duurt het jaren voordat je het lijntje weer kunt aanspannen en sommigen komen er nooit meer aan toe. Laat het je niet overkomen. Af en toe het lijntje laten vieren is het beste advies. Even dingen doen die niets opleveren maar die je ontladen. Even de eendjes voeren tussen de middag, een gesprekje aanknopen met de marktkoopman of een scholier helpen met zijn scriptie. Zelf knap ik altijd enorm op van een paar uur strijken, maar daarmee creëer ik wel weer stress voor mijn schoonmaakster, want die moet alles overdoen.
Bedenk waar je rustig van wordt en doe het. Misschien vind je het zonde van je tijd, maar bedenk dat een burn out een nog grotere zonde van je tijd is.
Annemarie van Gaal
Van Gaal Company
